Τα περισσότερα παιδιά χρειάζονται βοήθεια από τους γονείς για να ανακαλύψουν τον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας.

Από την πρώτη στιγμή που θα ξυπνήσουν και θα πιάσουν στα χέρια τα παιχνίδια τους, ο χαμός που θα επικρατήσει είναι σχεδόν δεδομένος. Δυστυχώς, δεν ισχύει το ίδιο και για το συμμάζεμα μετά.

Είναι τα μοναχοπαίδια υπερευαίσθητα, εγωκεντρικά, κακομαθημένα; Συνήθως, όχι. Υπάρχουν, όμως, ορισμένα πράγματα που οι γονείς τους πρέπει να προσέχουν. Eπειδή δεν είναι ποτέ ανώδυνο το να είναι κανείς η μοναδική αγάπη των γονιών του, το μεγάλωμα ενός παιδιού χωρίς αδέλφια χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. 

Παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μας καταλαβαίνουμε ότι δεν αρκεί το υψηλό IQ για να είναι κανείς ευτυχισμένος. Η ευτυχία εξαρτάται περισσότερο από τη σχέση μας με τον εαυτό μας και τους άλλους.

Η εικόνα του εαυτού και συγκεκριμένα του σώματος δεν σταματά σχεδόν ποτέ να απασχολεί τον άνθρωπο. Σημασία βέβαια έχει η εξοικείωση, η φροντίδα, η αγάπη και αποδοχή που θα δείξει κάποιος από την νηπιακή του κιόλας ηλικία.

Όταν ενθαρρύνουμε τους έφηβους και τους στηρίζουμε στις ανησυχίες τους για αποτυχία, τότε εξασφαλίζουμε την προσωπική τους ανάπτυξη στη δύσκολη περίοδο της εφηβείας αλλά και αργότερα.

Ποιες θετικές φράσεις – αντί για αρνητικές – μπορούμε να «φυτέψουμε», ώστε να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας; 

Μεταδίδοντας στα παιδιά μας τη συναισθηματική ικανότητα της αγάπης, της φροντίδας και της στήριξης των δικών μας γονιών, τους έχουμε διδάξει αυτήν την ίδια ικανότητα· τους την έχουμε μάθει.

Σε έρευνα φάνηκε ότι, ανεξάρτητα από τη μέθοδο πειθαρχίας, 100% των παιδιών συμμορφώνονταν καλύτερα σε οδηγίες που τους δίνονταν σε φυσιολογικό τόνο φωνής από άλλο άτομο, εκτός από τη μητέρα τους. Γιατί όμως παρατηρείται αυτό το φαινόμενο;

Τα παιδιά γκρινιάζουν για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Κάποια παιδιά αγχώνονται περισσότερο από άλλα ή, ακόμη χειρότερα, αγχώνονται με το παραμικρό!