Τα παιδιά που κάνεις παρέα έχουν πολλή ελευθερία από το σπίτι τους και οι γονείς τους (όπως λένε τα ίδια) είναι πολύ χαλαροί, κάτι που δε συμβαίνει με τους δικούς σου, με τους οποίους είσαι συνεχώς στην κόντρα. Δε θέλουν να βγαίνεις ως αργά, να ντύνεσαι όπως θες ή να μιλάς με τις ώρες στο τηλέφωνο, υπάρχουν και στιγμές που φτάνουν στο σημείο να σου ζητούν να ξεκόψεις απ’ τους φίλους σου, αφού εκείνοι σε επηρεάζουν...
Ελευθερία είναι η λέξη που στο άκουσμά της κάθε γονιός χάνει το χρώμα του. Γιατί τρομάζουν όταν τους ζητάς το αυτονόητο, δηλαδή να αυξάνεται η ελευθερία σου ανάλογα με την ηλικία σου; Μήπως γιατί αισθάνονται ότι χάνουν το παιχνίδι; Ότι ούτως ή άλλως θα ενηλικιωθείς; Ή ότι δε δέχονται ότι μεγάλωσες πια; Τίποτα από αυτά. Απλά ανησυχούν γιατί τώρα πια δεν είσαι παιδί και ξέρουν ότι πολύ εύκολα στην προσπάθειά σου να ανακαλύψεις το καινούργιο θα πέσεις σε παγίδες.
Βέβαια και η άποψη ότι αν δε δοκιμάσεις δε θα μάθεις, δεν είναι κακιά, έχει κι αυτή τη λογική της, αλλά κανείς γονιός δεν τη συμμερίζεται, όσο «large» κι αν φαίνεται…
Όσον αφορά τους φίλους σου, θεωρούν ότι δε θέλουν κάποιος να σε σπρώξει στο λάθος δρόμο, να παρασυρθείς ή πολύ απλά να στεναχωρεθείς και να πληγωθείς.
Για να κερδίσεις την ελευθερία σου, πρέπει να κερδίσεις και την εμπιστοσύνη τους, αν λοιπόν ξέρεις ότι οι παρέες σου είναι για σένα κάτι παραπάνω από χαβαλέ και πλάκα, φέρτους στο σπίτι.
Σίγουρα οι γονείς σου θα το δεχτούν με χαρά και έτσι θα καταλάβουν το λόγο που τους κάνεις παρέα και θα είναι πιο άνετοι με τις εξόδους σου.
Το διαβάσαμε εδώ