Οι πραγματικά τυχερές μη εργαζόμενες μαμάδες που ο άντρας τους βγάζει αρκετά χρήματα ώστε να μην χρειάζεται να δουλεύουν και να μπορούν να μεγαλώνουν με άνεση τα παιδιά τους στο σπίτι, να σηκώσουν χέρι. Οι υπόλοιπες, εσείς που έχετε στριμωχτεί αφάνταστα για να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, που ίσως δουλεύετε από το σπίτι ή σε «άκυρες» ώρες για να συμβάλετε κάπως στο οικογενειακό εισόδημα… θα ταυτιστείτε απόλυτα με αυτή τη μαμά.
«Την περασμένη εβδομάδα, είχα κάμποσα σχόλια από φίλους και γνωστούς στο Facebook, στα οποία μου έγραφαν πόσο “τυχερή” και “ευλογημένη” είμαι που έχω τη δυνατότητα να μένω στο σπίτι με τα παιδιά μου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που λαμβάνω τέτοια σχόλια, αλλά για κάποιον λόγο, καθώς διάβαζα τις λέξεις αυτή τη φορά, συνειδητοποίησα ότι μου προκάλεσαν ορισμένα αλλόκοτα συναισθήματα. “Αν είσαι τόσο τυχερή που μπορείς να μένεις στο σπίτι με τον γιο σου, θα πρέπει να το εκτιμάς”, με νουθετούσε ένα σχόλιο μέσω της οθόνης του υπολογιστή μου.
Και παρόλο που καταλαβαίνω το συναίσθημα και νιώθω πράγματι τυχερή που μένω στο σπίτι με τα παιδιά μου, πρέπει επίσης να πω ότι σχόλια όπως αυτά μου δείχνουν ότι κάποιοι δεν βλέπουν τη μεγάλη εικόνα –που είναι ότι το να μένω στο σπίτι με τα παιδιά δεν αποτελεί ένδειξη ότι έχω την τύχη με το μέρος μου, ούτε μια ευλογία που μου στάλθηκε από τους ουρανούς.
Θα βάλω στην άκρη το γεγονός, ότι το να είμαι όλη μέρα στο σπίτι με μικρά παιδιά είναι μια εξαιρετικά δύσκολη δουλειά και δουλειά που -για να είμαι 100% ειλικρινής- δεν μου βγαίνει καθόλου φυσικά. Η αλήθεια είναι ότι, έχω κουραστεί τρομερά για να καταφέρω να βρω μια ικανοποιητική λύση για την οικογένειά μου, η οποία να μου επιτρέπει να είμαι στο σπίτι μαζί τους τον περισσότερο καιρό.
Όταν χαρακτηρίζουμε μαμάδες ή μπαμπάδες που μένουν στο σπίτι με τα παιδιά τους ως «τυχερούς» ή «προνομιούχους» ανθρώπους, πολύ συχνά παραβλέπουμε ορισμένα σημαντικά δεδομένα:
1. Πολλοί γονείς που μένουν στο σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους δεν έχουν άλλη εναλλακτική. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί είναι πανάκριβοι και μια μαμά, όπως εγώ, με τέσσερα μικρά παιδιά, δεν μπορεί να κάνει αυτό το έξοδο.
2. Πολλοί γονείς που μένουν στο σπίτι, συχνά κάνουν κάποια άλλη δουλειά, είτε δουλεύοντας από το σπίτι είτε δουλεύοντας “δύσκολες” ώρες, π.χ. όταν τα παιδιά κοιμούνται, για να συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα.
Λυπάμαι πολύ, όμως δεν είναι καθόλου θέμα τύχης.
Φυσικά, αυτό δεν ισχύει για κάθε γονιό που δεν εργάζεται για να μεγαλώσει τα παιδιά του και είμαι σίγουρη, ότι υπάρχουν πολλοί παραχαϊδεμένοι γονείς εκεί έξω που μένουν στο σπίτι απλά και μόνο επειδή οι σύντροφοί τους βγάζουν αρκετά χρήματα οπότε δεν χρειάζεται να εργάζονται, όμως, ας είμαστε ειλικρινείς –αυτή δεν είναι η πραγματικότητα για την πλειοψηφία όσων από εμάς μένουν στο σπίτι.
Προσωπικά “ξεπατώνομαι” για να μπορώ και να είμαι με τα παιδιά και να βγάζω ένα ικανοποιητικό εισόδημα, δουλεύοντας από το σπίτι. Δουλεύω αργά το βράδυ και πολύ νωρίς το πρωί, σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο και σε όλες τις αργίες. Δούλευα λίγη ώρα πριν μπω στο μαιευτήριο για να γεννήσω το τέταρτο παιδί μου και δεν είχα ποτέ πραγματική άδεια λοχείας. Δεν βλέπω ποτέ τηλεόραση και η ζωή μου είναι αρκετά βαρετή: δουλειά, μπουγάδα, σούπερ μάρκετ, παιδιά, μπάνια και πάλι από την αρχή. Έχω ελάχιστο χρόνο για ξεκούραση και βόλτες και, για να είμαι ειλικρινής, οι πραγματικά διασκεδαστικές στιγμές μου είναι ελάχιστες. Τα κάνω όλα αυτά, όμως, γιατί το να μένω στο σπίτι με τα παιδιά μου είναι για εμένα προτεραιότητα, όχι επειδή είμαι τόσο τυχερή ώστε οι μέρες μου απλά να κυλούν αρμονικά, ως μη εργαζόμενη μαμά.
Μη με παρεξηγείτε –νιώθω τρομερά ευγνώμων για τη ζωή μου. Είμαι ευγνώμων που η οικογένειά μου είναι υγιής. Είμαι ευγνώμων που δεν χρειάζεται να αφήσω τα παιδιά μου σε ένα δυνητικά μη ασφαλές περιβάλλον επειδή είμαι αναγκασμένη να έχω μια παραδοσιακή δουλειά. Και είμαι ευγνώμων που η δουλειά του άντρα μου μας παρέχει ιδιωτική ασφάλεια υγείας, ώστε εγώ να μπορώ να είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και να δουλεύω χωρίς ασφάλεια. Αναγνωρίζω, δηλαδή, τα επίπεδα προνομίων που επέτρεψαν στις ζωές μας να εξελιχθούν και να κάνουμε την εργασία από το σπίτι πραγματικότητα ως γονείς.
Έχει έρθει, όμως, η ώρα να αναγνωρίσουμε, ότι η πραγματικότητα των γονιών που μένουν στο σπίτι είναι συχνά γεμάτη δύσκολες επιλογές, «παζάρια», σοβαρό προγραμματισμό, αυστηρό προϋπολογισμό και λίγο πιο ανοιχτόμυαλη σκέψη, ως προς το πώς μπορεί να είναι πραγματικά οι ζωές τους. Το να μένει στο σπίτι ένας νέος γονιός σήμερα διαφέρει πολύ από τον τρόπο που παρουσιάζονται οι μη εργαζόμενες μαμάδες στις ταινίες και το να μπορούμε να μιλάμε γι’αυτό ανοιχτά θα βοηθήσει τους μελλοντικούς γονείς να αντιμετωπίσουν καλύτερα τη ζωή τους.
Γι’αυτό, σας παρακαλώ, μη μας λέτε πόσο τυχερές είμαστε, όταν η τύχη αποτελεί μόνο ένα μέρος της εξίσωσης.»
Άρθρο: Έλενα Μπούλια
Το διαβάσαμε εδώ